سلام روزگار... چه میکنی با نامردی مردمان..
من هم ..اگر بگذارند ...
دارم خرده های دلم را...
چسب میزنم... راستی این دل ...
دل می شود ؟
تو را
خُودم چشم زَدم . . .
بس که نوشتمت میان شعرهایم ،
بی آنکه "اسپند" بچرخانم میان واژه هایم .
دستانم را بگیر من محتاج تکیه گاهی از جنس توام.....
صدایت میکنم در دل!
و به هم میزند اسمت تمام ارامش ذهنم را
و به یاد می اورم تمام مردانگی ات را
با نبضی که تندتر میزند هر ثانیه
از جذابیت نفس گیرت.........
من خودم را زیبا کردم...
با لباسی ماکسیه نفتی رنگ
با موهای طلاییه کوتاهم
و کلاهی به سبک غربی ها
تنها به امید یک نگاه پر تحسینت!
وقتی دیر رسید و با دیگری دید تورا
فهمید
گاهی اوقات هــــــــــرگز نرسیدن بهتر از
دیــــــــر رسیدن است...
دستــــت را بیـــــــاور ....
مردانه و زنانه اش را بی خیـــــــال
دســـــت بدهیم به رسم کودکــــــــــی ...
قرار اســــــت هــــوای هم را بی اجــــــــازه داشته باشیـــ
يماري نادريیست
اين كــــه نگاهــــت
به هــــــــر چه بيفتد
دلــ❤ــت براي كسي تنگ شود !!!
نوشتم حرف دل تا تو بخونی
که چون دورم زِ تو دردم بدونی
به غیر از تو کسی را من ندارم
تو را تا بی نهایت دوست دارم
در کدام قانون
من محکوم به تنهایی هستم
تو محکوم به نبودن
و هر دو مجرم بالفطره؟!
دادگاه ها،
حرف ما را نمی فهمند
قانونِ تنهایی
اساسی تر از این حرف هاست
ديگر بازي بس است !!!
بيا شمشيرها را كنار بگزاريم ...
دستهايمان را بشوريم و چيزي بخوريم ...
اما
چرا دستهاي تو خونيست و پشت من مي سوزد ؟؟؟
غیــــــرت دارمــــــــ
روی خــــــــــــــاطراتمانـ !!!
بـــرای هـــر كســــی تعــــــریفشان نمــــیكنمـــــ...
تــــــــــــو فقـــــط مــــــــرد بــــــاش
و
انـــــــكارشـــــان نكـــــــن...
تنـها تـر از من انگار كسـﮯ نيـست هوا گرفتـﮧ هم نفسـﮯ نيـست . . .
